Politieblog: Het slechte nieuws gesprek

REGIO– ‘De kinderen zijn buiten aan het spelen. Ik vertel ze dat het niet goed gaat met hun papa en dat we ze naar het ziekenhuis brengen’. Monique Bloo is allround politiemedewerker in Oost-Nederland en was betrokken bij een familiedrama waarbij ze de gezinsleden het slechte nieuws moest brengen.

De blog:
‘Donderdag 25 juni, begin van de dienst, tijd voor koffie en het bespreken van lopende zaken. Rond 15:00 uur oproep door de meldkamer: ernstig ongeval. Een aanrijding tussen een bestelbus en een motor waarbij de motorrijder zwaargewond is geraakt en in levensgevaar verkeert. Het gaat om een jonge man, vader van een gezin. Ik moet de familie slecht nieuws gaan brengen.
Met gemengde gevoelens ga ik samen met een collega naar de woning. De vrouw van de man doet open en wij komen direct ter zake. We zeggen dat haar man een zwaar motorongeluk heeft gehad. Of ze met ons mee wil gaan naar het ziekenhuis. In de woning zijn op dat moment nog een dochter aanwezig en de kapster, een vriendin van de familie.

Zorgwekkend
De dochter valt haar moeder huilend in de armen, wetende dat het niet goed gaat met papa. De kapster blijft samen met de dochter thuis om daar haar broertje en zusje op te wachten die nog op school zijn. De vrouw stapt bij ons in de auto, nog niet goed beseffend wat er precies gaande is met haar man en hoe ernstig het is. Ik probeer haar zo goed mogelijk bij te praten. Ook ik heb geen idee hoe de toestand van haar man is op dat moment. Zorgwekkend, dat weten we wel. In het ziekenhuis gaan wij direct naar de spoedeisende hulp. Een trauma-arts vertelt ons dat haar man geopereerd moet worden, de kans van slagen is klein. De vrouw wordt naar een familiekamer gebracht en wij gaan weer terug naar de woning waar we worden opgewacht door twee collega’s. Die vertellen dat de ouders van de man zo snel mogelijk door de collega’s uit Deventer naar de woning worden gebracht.

Zwaailampen
Dan gaat mijn telefoon. Het gaat niet goed met de man en het gezin moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen. De kinderen zijn buiten aan het spelen. De jongen fietst doelloos rond op zijn crossfiets. Ik roep de kinderen bij me, met trillende stem vertel ik dat het niet goed gaat met hun papa en dat we ze naar het ziekenhuis brengen. De collega’s arriveren met de ouders van het slachtoffer. We vertrekken met de dienstvoertuigen vanaf de woning richting het ziekenhuis in Enschede. Bij de afrit naar Rijssen staan collega’s van Twente ons op te wachten om het vervoer van ons over te nemen, met twee dienstauto’s en de blauwe zwaailampen aan. De gezinsleden stappen over in de andere voertuigen. Omwonenden en voorbijgangers hebben in de gaten hoe ernstig het is. De verkeerslichten springen op groen maar alle auto’s wachten tot de politieauto’s met het gezin zijn vertrokken.

Helm
Als mijn collega en ik weer in onze dienstauto zitten, valt er een stilte. Die avond overlijdt het slachtoffer in het bijzijn van zijn vrouw, kinderen en andere familieleden. Enige tijd later bezoeken we het gezin. We krijgen foto’s te zien van de rouwstoet met veel motoren. Het slachtoffer was een fervent motorrijder. Op de voorste motor rijdt de zoon van het slachtoffer mee, de helm van zijn vader draagt hij bij zich.’

Echte politieverhalen
Politiemensen delen sinds oktober 2013 hun dagelijkse belevenissen met u in blogs. Zij schrijven hun verhalen in eigen tijd. Sinds juni 2015 vertellen enkelen hun ervaringen ook in korte video’s. De blogs en video’s zijn te vinden op politie.nl, Twitter (@Politie) en Facebook (Politie Nederland).